przełyku
Encyklopedia PWN
med. stan patologiczny polegający na pojawieniu się powietrza w jamach ciała, tkance podskórnej i śródnarządowej;
zaraźliwa choroba ptaków (drobiu, gołębi, ptaków ozdobnych i śpiewających), wywoływana przez wirus z rodziny Poxviridae (rodzaj Avipoxvirus);
otorynolaryngologia
dział medycyny klinicznej zajmujący się diagnostyką i leczeniem chorób uszu (otologia), nosa (rynologia), gardła i krtani (laryngologia), także diagnostyką i leczeniem zaburzeń słuchu (audiologia), zaburzeń głosu i mowy (foniatria), zaburzeń równowagi (otoneurologia);
[gr. oús, ōtós ‘ucho’, rhís, rhinós ‘nos’, lárygx ‘krtań’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
półpłynny środek cieniujący stosowany w diagnostyce rentgenowskiej przewodu pokarmowego;
med. nieprawidłowe połączenie światła narządów lub tkanek z powierzchnią skóry (p. zewnętrzna) lub świateł narządów między sobą (p. wewnętrzna);
przeżuwanie, ruminacja,
u przeżuwaczy żucie pokarmu zwracanego ze żwacza do jamy gębowej;
